Category: Uncategorized

—Իսկ դու ի՞նչ ես զգում հիմա,— հարցրեց նա շուրթերը մոտեցնելով ականջիս։ —Ոչինչ,— ասացի ես ու վախենալով թեքեցի հայացքս։ —Ոչինչ,— կրկնեցի կարծես ավելի համոզված լինելու համար,— երբ չես զգում, նկատելն ավելի բարդ է։ Այս պատվածքը երեք շրջափուլերից է, որոնք կարճ են ու անհասկանալի։ Այդ շրջափուլերը արտացոլում են համաճարակի, պատերազմի և անտարբերության…

երազումս կգաս, կնստես կողքս ու ոտքդ կհենես ոտքերիս սուրճդ կարծես սառել է կասես հետո կվերցնես բաժակս ու կխմես մի կում հետո ոտքդ թեթև կշարժես կարծես ճանաչում ես ինձ կնայեմ դեմքիդ ու դեմքդ կդառնա երազս

երանի օրը տաքանար ու սիրտս տաքանար քեզ հետ, երանի սառույցը հալվեր ու սիրտս հալվեր քեզ հետ, երանի կողպեքը ջարդվեր ու սիրտս բացվեր քեզ հետ, երանի գիշերը չգար ու սիրտս միշտ մնար քեզ հետ։ երանի տագնապս անցներ, երանի հեշտ լիներ, երանի հեշտ լիներ, երանի շրջանը ճեղքվեր, անցյալս ջարդվեր ու սիրտս հանդիպեր…

կյանքս, կներես, որ չգիտեմ սիրել, որ բառեր չգիտեմ քեզ սիրելու համար, որ նա չեմ, ում որ դու կուզեիր սիրել, որ սիրելու ոչինչ իմ մեջ չկար։ կյանքս, կներես, որ ես հպարտ չեմ, որ մենակ եմ, տգեղ ու անկատար, որ չգիտեմ ինչպես պետք է խոսեմ, որ գրավիչ ոչինչ իմ մեջ չկար։ կյանքս,…

― Արի որոշենք ու այլևս ոչինչ չգրենք,― ասաց Դավիթը ձեռքի կապիչները ձգձգելով,― որովհետև, զգացվում է՝ դու էլ չես ուզում։ Կգա՞ս։ Ես կուզեի ամեն ինչ սկզբից սկսել։ Բայց ես հոգնել եմ պատմվածքները սկզբից սկսելուց։ Որովհետև ի՞նչ իմաստ ունի սկիզբը, եթե մենք բոլորս ճահճի մեջ ենք։ Ի՞նչ իմաստ սկիզբը պատմելու մեջ, եթե…

Ցեխոտ ճանապարհի վերջում երևում է գյուղական տունը։ Դատարկ ծառերի ու ձյունոտ հողատարածքների մեջ խցկված փոքրիկ մոխրագույնն տունն է, որից ծուխ է բարձրանում վեր։ ― Ուրեմն տանը մարդ կա,― ասում է մայրս ու սպասում մինչև ավտոմեքենան կանգնի դարպասների մոտ։ Մոխրագույն տանը տատս նստած է վառարանի կողքի թախտին։ Տատս ծեր է ինչպես…

Միզում եմ ու ուշադիր նայում, թե ինչպես է մեզը փրփրում ու դեղնացնում զուգարանի ջուրը։ Հետո քաշում եմ ջուրն ու տեսնում, թե ինչպես են փրփուրներն ու դեղնությունը հետզհետե անհետանում։ Ճակատս հպում եմ պատի սառը սալիկներին։ Սառնությունը մի թեթև թարմացնում է։ Պետք է ընդունել, որ խմած ես։ Որ լակել ես ավելին, քան…

Ընկերներիցս մեկը ասում է, որ կենդանի էակը անընդհատ վերածնվում է. անցյալում մենք ունեցել ենք անվերջ կյանքեր և դեռ վերածնվելու ենք անվերջ անգամներ։ Բայց ես նրա հետ համաձայն չեմ․ սա իմ վերջին կյանքն է։ Ես ծնվել եմ, որ լինեմ երջանիկ։ Այն բազում կյանքերում, որոնք ես ապրել եմ, ես եղել եմ մենակ,…

―Արի մի քիչ քայլենք իրար հետ, նոր գնա,―ասաց Անահիտը։ ―Ո՞ւր,―հարցրեցի ես ու նայեցի լճի կողքի ճյուղերը ջարդած ուռենիներին։ ―Երկնքի մոտ,―Անահիտի մազերը քամին մի թեթև շարժեց,―ես ուզում եմ քեզ պատմել իմ քաղաքի պատմությունը։ Աստիճաններով սկսեցինք բարձրանալ վերև։ Ձեռքերս դրեցի ժանգոտ ճաղերին։ Սառն էին։ Պաղ «Ես միշտ հավատում էի, որ վերադառնալու եմ»,―ցածր…

*** Դռան մյուս կողմից ստվերներ եմ տեսնում ու քայլեր լսում։ Բանալին մտցնում է կողպեքի մեջ ու բացում ավտոտնակի դուռը։ Դուռը ճռռում է։ Շունը ուրախ մոտենում է ախպորս ու սկսում պոչը շարժել։ ―Շանը կպե՞լ ես,―հարցնում է ախպերս։ Դեմքը չեմ տեսնում, հոգնած եմ, սոված, մրսած, մենակ։ ―Ինչի՞ ես հարցնում։ Բանի տեղ չի…